ISAIAS PROPHETA 41

₁taceant ad me insulae et gentes mutent fortitudinem

accedant et tunc loquantur simul ad iudicium propinquemus

₂quis suscitavit ab oriente iustum vocavit eum ut sequeretur se

dabit in conspectu eius gentes et reges obtinebit

dabit quasi pulverem gladio eius

sicut stipulam vento raptam arcui eius

₃persequetur eos transibit in pace

semita in pedibus eius non apparebit

₄quis haec operatus est et fecit

vocans generationes ab exordio

ego Dominus primus et novissimus ego sum

₅viderunt insulae et timuerunt

extrema terrae obstipuerunt adpropinquaverunt et accesserunt

₆unusquisque proximo suo auxiliatur

et fratri suo dicit confortare

₇confortabit faber aerarius percutiens malleo eum qui

cudebat tunc temporis

dicens glutino bonum est

et confortavit eum in clavis ut non moveatur

₈et tu Israhel serve meus Iacob quem elegi semen Abraham amici mei

₉in quo adprehendi te ab extremis terrae

et a longinquis eius vocavi te

et dixi tibi servus meus es tu elegi te et non abieci te

₁₀ne timeas quia tecum sum ego

ne declines quia ego Deus tuus

confortavi te et auxiliatus sum tui

et suscepi te dextera iusti mei

₁₁ecce confundentur et erubescent omnes qui pugnant adversum te

erunt quasi non sint et peribunt viri qui contradicunt tibi

₁₂quaeres eos et non invenies viros rebelles tuos

erunt quasi non sint

et veluti consumptio homines bellantes

adversum te

₁₃quia ego Dominus Deus tuus adprehendens manum tuam

dicensque tibi ne timeas ego adiuvi te

₁₄noli timere vermis Iacob qui mortui estis ex Israhel

ego auxiliatus sum tui dicit Dominus

et redemptor tuus Sanctus Israhel

₁₅ego posui te quasi plaustrum triturans novum habens rostra serrantia

triturabis montes et comminues et colles quasi pulverem pones

₁₆ventilabis eos et ventus tollet et turbo disperget eos

et tu exultabis in Domino in Sancto Israhel laetaberis

₁₇egeni et pauperes quaerunt aquas et non sunt

lingua eorum siti aruit

ego Dominus exaudiam eos Deus Israhel non derelinquam eos

₁₈aperiam in supinis collibus flumina et in medio camporum fontes

ponam desertum in stagna aquarum

et terram inviam in rivos aquarum

₁₉dabo in solitudine cedrum et spinam et myrtum et lignum olivae

ponam in deserto abietem ulmum et buxum simul

₂₀ut videant et sciant et recogitent et intellegant pariter

quia manus Domini fecit hoc et Sanctus Israhel creavit illud

₂₁prope facite iudicium vestrum dicit Dominus

adferte si quid forte habetis dixit Rex Iacob

₂₂accedant et nuntient nobis quaecumque ventura sunt

priora quae fuerint nuntiate

et ponemus cor nostrum et sciemus

novissima eorum et quae ventura sunt indicate nobis

₂₃adnuntiate quae ventura sunt in futurum

et sciemus quia dii estis vos

bene quoque aut male si potestis facite

et loquamur et videamus simul

₂₄ecce vos estis ex nihilo et opus vestrum ex eo quod non est

abominatio est qui elegit vos

₂₅suscitavi ab aquilone et venit ab ortu solis

vocabit nomen meum et adducet magistratus quasi lutum

et velut plastes conculcans humum

₂₆quis adnuntiavit ab exordio ut sciamus

et a principio ut dicamus iustus es

non est neque adnuntians neque praedicens

neque audiens sermones vestros

₂₇primus ad Sion dicet ecce adsunt

et Hierusalem evangelistam dabo

₂₈et vidi et non erat neque ex istis quisquam

qui iniret consilium et interrogatus responderet verbum

₂₉ecce omnes iniusti et vana opera eorum

ventus et inane simulacra eorum