LIBER II MACCHABEORUM 15

₁Nicanor autem ut conperit Iudam esse in locis Samariae

cogitavit die sabbati cum omni impetu committere

₂Iudaeis vero qui illum per necessitatem sequebantur dicentibus

ne ita ferociter et barbare feceris

sed honorem tribue diei sanctificationis

et honora eum qui universa conspicit

₃at ille infelix interrogavit

si est potens in saeculo qui imperavit agi diem sabbatorum

₄et respondentibus illis

est Dominus vivus ipse in caelo potens

qui iussit agi septimam diem

₅at ille ait et ego potens sum super terram

qui impero sumi arma et negotia regis impleri

tamen non obtinuit ut consilium perficeret

₆et Nicanor quidem cum summa superbia erectus

cogitaverat commune tropeum statuere de Iuda

₇Macchabeus autem confidebat semper cum omni spe

auxilium sibi a Domino adfuturum

₈et hortabatur suos ne formidarent ad adventum nationum

sed in mente haberent adiutoria sibi facta de caelo

et nunc sperarent ab Omnipotente adfuturam sibi victoriam

₉et adlocutus illos de lege et prophetis

admonens etiam certaminum quae fecerant prius

promptiores eos constituit

₁₀et ita animis eorum erectis

simul ostendens gentium fallaciam

et iuramentorum praevaricationem

₁₁singulos autem illorum armavit non clypei et hastae munitione

sed sermonibus optimis et hortationibus

exposito digno fide somnio per quod universos laetificavit

₁₂erat autem huiusmodi visus

Onian qui fuerat summus sacerdos virum bonum et benignum

verecundum visu modestum moribus et eloquio decorum

et qui a puero in virtutibus exercitatus sit

manus protendentem orare pro omni populo Iudaeorum

₁₃post haec apparuisse et alium virum aetate et gloria mirabilem

et magni decoris habitudine circa illum

₁₄respondentem vero Onian dixisse

hic est fratrum amator et populi Israhel

hic est qui multum orat pro populo et universa sancta civitate

Hieremias propheta Dei

₁₅extendisse autem Hieremiam dexteram

et dedisse Iudae gladium aureum dicentem

₁₆accipe sanctum gladium munus a Deo

quo deicies adversarios populi mei Israhel

₁₇exhortati itaque Iudae sermonibus bonis valde

de quibus extolli possit impetus et animi iuvenum

confortari

statuerunt dimicare et confligere fortiter

ut virtus de negotiis iudicaret

eo quod civitas et sancta et templum periclitaretur

₁₈erat enim pro uxoribus et filiis

itemque pro fratribus et cognatis minor sollicitudo

maximus vero et primus pro sanctitate timor erat templi

₁₉sed et eos qui in civitate erant non minima sollicitudo habebat

pro his qui congressi erant

₂₀et cum iam omnes sperarent iudicium futurum

hostisque adesset atque exercitus

esset ordinatus

bestiae equitesque oportuno in loco conpositi

₂₁considerans Macchabeus adventum multitudinis

et adparatum varium armorum ac ferocitatem bestiarum

extendens manum in caelum

prodigia facientem Dominum invocavit

qui non secundum armorum potentiam

sed prout ipsi placet dat dignis victoriam

₂₂dixit autem invocans hoc modo

tu Domine misisti angelum tuum

sub Ezechia rege Iudae

et interfecisti de castris Sennacherim centum octoginta

quinque milia

₂₃et nunc Dominator caelorum

mitte angelum tuum bonum ante nos

in timore et tremore magnitudinis brachii tui

₂₄ut metuant qui cum blasphemia veniunt

adversus sanctum populum tuum

et hic quidem ita peroravit

₂₅Nicanor autem et qui cum ipso erant

cum tubis et canticis admovebant

₂₆Iudas vero et qui cum eo erant

invocato Deo per orationes congressi sunt

₂₇manu quidem pugnantes sed cordibus Dominum orantes

prostraverunt non minus triginta milia

praesentia Dei magnifice delectati

₂₈cumque cessassent et cum gaudio redirent

cognoverunt Nicanorem ruisse cum armis suis

₂₉facto itaque clamore et perturbatione suscitata

patria voce omnipotentem Dominum benedicebant

₃₀praecepit autem Iudas

qui per omnia corpore et animo emori pro civibus paratus

erat

caput Nicanoris et manum cum umero abscisam Hierosolymam

perferri

₃₁quo cum convenisset

convocatis contribulibus et sacerdotibus ad altare

arcersiit et eos qui in arce erant

₃₂et ostenso capite Nicanoris et manu nefaria

quam extendens contra domum sanctam omnipotentis Dei magnifice

gloriatus est

₃₃linguam etiam impii Nicanoris praecisam iussit particulatim avibus dari

manum autem dementis contra templum suspendi

₃₄omnes igitur caeli Dominum benedixerunt dicentes

benedictus qui locum suum incontaminatum conservavit

₃₅suspendit autem Nicanoris caput in summa arce

evidens ut esset et manifestum sit

auxilii Dei

₃₆itaque omnes communi consilio decreverunt

nullo modo diem istum absque celebritate praeterire

₃₇habere autem celebritatem tertiadecima die mensis adar

quod dicitur voce syriaca pridie Mardochei die

₃₈igitur his erga Nicanorem gestis

et ex illis temporibus ab Hebraeis civitate possessa

ego quoque in his finem faciam sermonis

₃₉et siquidem bene et ut historiae conpetit et

ipse velim

si autem minus digne concedendum est mihi

₄₀sicut enim vinum semper bibere aut semper aquam contrarium est

alternis autem uti delectabile

ita legentibus si semper exactus sit sermo non erit gratus

hic ergo erit consummatus