LIBER TOBIAE 14

₁et consummati sunt sermones Tobi

et posteaquam inluminatus est

vixit annis quadraginta duobus et vidit filios nepotum suorum

₂conpletis itaque annis centum duobus

sepultus est honorifice in Nineven

₃quinquaginta namque et sex annorum oculorum lumen amisit

sexagenarius vero recepit

₄reliquum vero vitae suae in gaudio fuit

et cum bono profectu timoris Dei perrexit in pace

₅in hora autem mortis suae vocavit ad se Tobiam filium suum

et septem iuvenes filios eius nepotes suos

dixitque eis

₆prope erit interitus Nineven

non enim excidit verbum Dei

et fratres nostri qui dispersi sunt a terra Israhel revertentur ad eam

₇omnis autem deserta terra eius replebitur

et domus Dei quae in ea incensa est iterum reaedificabitur

ibique revertentur omnes timentes Deum

₈et relinquent gentes idola sua

et venient in Hierusalem et inhabitabunt in ea

₉et gaudebunt in ea omnes adorantes regem Israhel

₁₀audite ergo filii mei patrem vestrum

servite Domino in veritate

et inquirite ut faciatis quae sunt placita illi

₁₁et filiis vestris mandate ut faciant iustitias et elemosynas

ut sint memores Dei et benedicant eum in omni tempore

in veritate et in tota virtute sua

₁₂nunc ergo filii audite me et nolite manere hic

sed quacumque die sepelieritis matrem vestram

circa me in uno sepulchro

ex eo dirigite gressus vestros ut exeatis hinc

₁₃video enim quoniam iniquitas eius finem dabit ei

₁₄factum est autem post obitum matris suae

Tobias abscessit ex Nineven

cum uxore sua et filiis

et reversus est ad soceros suos

₁₅invenitque eos incolomes in senectute bona

et curam eorum gessit

et ipse clausit oculos eorum

et omnem hereditatem domus Raguhel ipse percepit

viditque quintam generationem filios filiorum suorum

₁₆et conpletis annis nonaginta et novem in timore Domini

cum gaudio sepelierunt eum

₁₇omnis cognatio eius

et omnis generatio eius in bona vita et sancta

conversatione permansit

ita ut accepti essent tam Deo quam hominibus

et cunctis habitatoribus terrae