LIBER IUDITH 8

₁et factum est cum audisset haec Iudith vidua

quae erat filia Merari filii Idox filii Ioseph

filii Oziae filii Elai filii Iamnor

filii Gedeon filii Rafoin filii Acitob

filii Melchiae filii Enam filii Nathaniae

filii Salathihel filii Symeon filii Ruben

₂et vir eius fuit Manasses

qui mortuus est in diebus messis hordiariae

₃instabat enim super alligantes manipulos in campo

et venit aestus super caput eius

et mortuus est in Bethuliam civitatem suam

et sepultus est illic cum patribus suis

₄erat autem Iudith relicta eius vidua

iam annis tribus et mensibus sex

₅et in superioribus domus suae fecit sibi secretum cubiculum

in quo cum puellis suis clausa morabatur

₆et habens super lumbos suos cilicium

ieiunabat omnibus diebus vitae suae

praeter sabbata et neomenia et festa domus Israhel

₇erat autem eleganti aspectu nimis

cui vir suus reliquerat divitias multas et familiam

copiosam

ac possessiones armentis boum et gregibus ovium

plenas

₈et erat haec in eo omnibus famosissima

quoniam timebat Dominum valde

nec erat qui loqueretur de illa verbum malum

₉haec itaque cum audisset quoniam Ozias promisisset

quod transacto quinto die traderet civitatem

misit ad presbyteros Chabri et Carmin

₁₀et venerunt ad illam et dixit illis

quod est hoc verbum in quo consensit Ozias

ut tradat civitatem Assyriis

si intra quinque dies non venerit vobis adiutorium

₁₁et qui estis vos qui temptatis Dominum

₁₂non est iste sermo qui misericordiam provocet

sed potius qui iram excitet et furorem accendat

₁₃posuistis vos tempus miserationis Domini

et in arbitrium vestrum diem constituistis ei

₁₄sed quia patiens est Dominus

in hoc ipso paeniteamur

et indulgentiam eius lacrimis postulemus

₁₅non enim quasi homo Deus sic comminabitur

neque sicut filius hominis ad iracundiam inflammabitur

₁₆et ideo humiliemus illi animas nostras

et in spiritu constituti humiliato servientes illi

₁₇dicamus flentes Domino

ut secundum voluntatem suam sic faciat nobiscum misericordiam suam

ut sicut conturbatum est cor nostrum in superbia eorum

ita etiam de nostra humilitate gloriemur

₁₈quoniam non sumus secuti peccata patrum nostrorum

qui dereliquerunt Deum suum et adoraverunt deos alienos

₁₉pro scelere quo dati sunt in gladium

et in rapinam et in confusionem inimicis suis

nos autem alterum deum nescimus praeter ipsum

₂₀expectemus humiles consolationem eius

et exquiret sanguinem nostrum

de adflictionibus inimicorum nostrorum

et humiliabit omnes gentes

quaecumque insurgunt contra nos

et faciet illas sine honore Dominus Deus noster

₂₁et nunc fratres quoniam vos qui estis presbyteri in populo Dei

ex vobis pendet anima illorum

adloquio vestro corda eorum

erigite

ut memores sint quia temptati sunt patres nostri ut probarentur

si vere colerent Deum suum

₂₂memores esse debent

quomodo pater noster Abraham temptatus est

et per multas tribulationes probatus Dei amicus effectus est

₂₃sic Isaac sic Iacob sic Moses et omnes qui placuerunt Deo

per multas tribulationes transierunt fideles

₂₄illi autem qui temptationes non susceperunt

cum timore Domini et patientia sua

inproperium murmurationis suae contra Dominum

protulerunt

₂₅exterminati sunt ab exterminatore et a serpentibus perierunt

₂₆et nos ergo non ulciscamur nos pro his quae patimur

₂₇sed reputantes peccatis nostris haec ipsa minora esse supplicia

flagella Domini quasi servi qui corripimur

ad emendationem non ad perditionem nostram

evenisse credamus

₂₈et dixerunt illi Ozias et presbyteri

omnia quae locuta es vera sunt

et non est in sermonibus tuis ulla reprehensio

₂₉nunc ergo ora pro nobis

quoniam mulier sancta es et timens Dominum

₃₀et dixit illis Iudith

sicut quod loqui potui Dei esse cognoscitis

₃₁ita quod facere disposui probate si ex Deo est

et orate ut firmum faciat consilium meum Deus

₃₂stabitis vos ad portam nocte ista et ego exeam cum abra mea

et orate ut sicut dixistis in diebus quinque respiciat Dominus populum suum Israhel

₃₃vos autem nolo scrutemini actum meum

et usque dum renuntiem vobis nihil aliud fiat

nisi oratio pro me ad Dominum Deum nostrum

₃₄et dixit ad eam Ozias princeps Iudaeae

vade in pace et Dominus sit tecum in ultione inimicorum nostrorum

et revertentes abierunt