LIBER II MACCHABEORUM 7

₁contigit autem et septem fratres cum matre

adprehensos

conpelli a rege contra fas ad carnes

porcinas

flagris et taureis cruciatos

₂unus autem ex illis qui erat primus sic ait

quid quaeris et quid vis discere a nobis

parati sumus mori magis quam patrias Dei leges praevaricari

₃iratus itaque rex iussit sartagines et ollas aeneas

succendi

quibus statim succensis

₄iussit ei qui prior fuerat locutus amputari linguam

et cute capitis abstracta

summas quoque manus ei et pedes

praecidi

ceteris eius fratribus et matre inspicientibus

₅et cum iam per omnia inutilis factus esset iussit ignem admoveri

et adhuc spirantem torreri in sartaginem

in qua cum diu cruciaretur

ceteri una cum matre invicem se hortabantur mori fortiter

₆dicentes Dominus Deus aspiciat veritatem

et consolabitur in nobis

quemadmodum protestationem cantici declaravit

Moses

et in servis suis consolabitur

₇mortuo itaque primo illo hoc modo

sequentem deducebant ad inludendum

et cute capitis eius cum capillis detracta

interrogabant si manducaret

priusquam toto corpore per membra singula puniretur

₈at ille respondens patria voce dixit non faciam

propter quod et iste sequenti loco primi tormenta suscepit

₉et in ultimo spiritu constitutus ait

tu quidem scelestissime in praesenti vita nos perdis

sed rex mundi defunctos nos pro suis legibus

in aeternae vitae resurrectione suscitabit

₁₀post hunc tertius inludebatur

et linguam postulatus cito protulit et manus constanter extendit

₁₁et cum fiducia ait e caelo ista possideo

sed propter Dei leges nunc haec ipsa despicio

quoniam ab ipso me ea recepturum spero

₁₂ita ut rex et qui cum ipso erant mirarentur adulescentis animum

quod tamquam nihili duceret

cruciatus

₁₃et hoc ita defuncto quartum similiter vexabant torquentes

₁₄et cum iam esset ad mortem sic ait

potius est ab hominibus morti datos spem expectare a Deo

iterum ab ipso resuscitandos

tibi enim resurrectio ad vitam non erit

₁₅et cum admovissent quintum vexabant eum

at ille respiciens in eum

₁₆dixit

potestatem inter homines habens

cum sis corruptibilis facis quod vis

noli autem putare genus nostrum a Deo esse derelictum

₁₇patienter sustine

et videbis magna potestas ipsius qualiter te et semen

tuum torquebit

₁₈post hunc ducebant et sextum et is mori incipiens sic ait

noli frustra errare nos enim propter nosmet ipsos haec patimur

peccantes in Deum nostrum

et digna admiratione facta sunt in nobis

₁₉tu autem ne existimes tibi inpune futurum

quod contra Deum pugnare temptaveris

₂₀supra modum autem mater mirabilis et bonorum memoria digna

quae pereuntes septem filios sub unius diei tempore conspiciens

bono animo ferebat propter spem quam in Deum habebat

₂₁singulos illorum hortabatur patria voce

fortiter repleta sapientia

et femineae cogitationi masculinum animum inserens

₂₂dixit ad eos

nescio qualiter in utero meo apparuistis

neque enim ego spiritum et animam donavi vobis et vitam

et singulorum membra non ego ipsa conpegi

₂₃sed enim mundi creator qui formavit hominis nativitatem

quique omnium invenit originem

et spiritum vobis iterum cum misericordia reddet et vitam

sicut nunc vosmet ipsos despicitis propter leges eius

₂₄Antiochus autem contemni se arbitratus

simul et exprobrantis voce despecta

cum adhuc adulescentior superesset

non solum verbis hortabatur sed et iuramento adfirmabat

divitem se et beatum facturum

et translatum a patriis legibus amicum habiturum

et res necessarias praebiturum

₂₅sed ad ista cum adulescens nequaquam inclinaretur

vocavit rex matrem et suadebat ut adulescenti fieret in

salutem

₂₆cum autem multis eam verbis esset hortatus

promisit suasuram se filio suo

₂₇itaque inclinata ad illum inridens crudelem tyrannum ait patria voce

fili mi miserere mei quae te in utero decem menses

portavi

et lac triennio dedi et alui et in aetatem istam perduxi

₂₈peto nate aspicias in caelum et terram

et ad omnia quae in eis sunt

et intellegas quia ex nihilo fecit illa Deus et hominum genus

₂₉ita fit ut non timeas carnificem istum

sed dignus fratribus tuis effectus

suscipe mortem ut in illa miseratione cum fratribus tuis te recipiam

₃₀cum haec illa adhuc diceret ait adulescens

quem sustinetis non oboedio praecepto regis

sed praecepto legis quae data est nobis per Mosen

₃₁tu vero qui inventor omnis malitiae factus es in Hebraeos

non effugies manum Dei

₃₂nos enim pro peccatis nostris haec patimur

₃₃et si nobis propter increpationem et correptionem

Dominus noster modicum iratus est

sed iterum reconciliabitur servis suis

₃₄tu autem o sceleste et omnium hominum flagitiosissime

noli frustra extolli vanis spebus

in servos eius inflammatus

₃₅nondum enim omnipotentis Dei et omnia inspicientis iudicium effugisti

₃₆nam fratres mei modico nunc dolore sustentato

sub testamento aeternae vitae effecti sunt

tu vero iudicio Dei iustas superbiae poenas solves

₃₇ego autem sicut fratres mei

animam et corpus meum trado pro patriis legibus

invocans Deum maturius genti nostrae propitium fieri

teque cum tormentis et verberibus confiteri quod ipse est Deus solus

₃₈in me vero et in fratribus meis desinet Omnipotentis ira

quae super omne genus nostrum iuste superducta est

₃₉tunc rex accensus ira

in hunc super omnes crudelius desaeviit

indigne ferens derisum se

₄₀et hic itaque mundus obiit per omnia in Domino confidens

₄₁novissime autem et mater consummata

est

₄₂igitur de sacrificiis et de nimiis crudelitatibus satis dictum