LIBER EZRAE III 3

₁Rex Darius fecit cenam magnam omnibus vernaculis suis et omnibus magistratibus Mediae et Persis ₂et omnibus purpuratis et praetoribus et consulibus et praefectis sub illo, ab India usque Aethiopiam centum viginti septem provinciis. ₃Et cum manducassent et bibissent et satiati revertebantur, tunc Darius rex ascendit in cubiculo suo et dormivit et expergefactus est.

₄Tunc illi tres iuvenes, corporis custodes qui custodiebant corpus regis, dixerunt alter altero: ₅Dicamus unusquisque nostrum sermonem, qui praecellat; et cuiuscumque apparuerit sermo sapientior alterius, dabit illi Darius rex dona magna et epinicia magna, ₆purpura cooperiri et in auro bibere et super aurum dormire et currum aureo freno et cidarim byssinam et torquem circa collum, ₇et secundo loco sedebit a Dario propter sapientiam suam et cognatus Darii vocabitur. ₈Tunc scribentes singuli suum verbum signaverunt et posuerunt subtus cervical Darii regis. ₉Et dixerunt: Cum surrexerit rex, dabunt illi scripta sua; et quodcumque iudicaverit rex et tres magistratus Persidis, quoniam verbum eius sapientius est, ipsi dabitur victoria sicut scriptum est. ₁₀Unus scripsit: Fortius est vinum. ₁₁Alius scripsit: Fortior est rex. ₁₂Tertius autem scripsit: Fortiores sunt mulieres, super omnia autem vincit veritas.

₁₃Et cum surrexisset rex, acceperunt scripta sua et dederunt illi et legit. ₁₄Et mittens vocavit omnes magistratus Persarum et Medorum et purpuratos et praetores et praefectos. ₁₅Et sederunt in consilio et lecta sunt scripta coram ipsis. ₁₆Et dixit: Vocate adulescentes, et ipsi indicabunt verba sua. Et vocati sunt et introierunt. ₁₇Et dixit illis: Indicate nobis de his quae scripta sunt.

Et coepit prior, qui dixerat de fortitudine vini, ₁₈et dixit: Viri, quam praevalet vinum! Omnibus hominibus qui bibunt illud seducit mentem. ₁₉Itemque regis et orfani facit mentem unam, item servi ac liberi, pauperis et divitis. ₂₀Et omnem mentem convertit in securitatem et iucunditatem, et non meminit omnem tristitiam et debitum. ₂₁Et omnia praecordia facit honesta, et non meminit regem nec magistratum, et omnia per talenta facit loqui. ₂₂Et non meminerunt cum biberint amicitiam nec fraternitatem, sed post non multum sumunt gladios. ₂₃Et cum a vino merserint et surrexerint, non meminerunt quae gesserunt. ₂₄O viri, non praecellit vinum quod sic cogit facere? Et tacuit hoc dicto.