PSALMI 10

Ἐπὶ τῷ κυρίῳ πέποιθα· πῶς ἐρεῖτε τῇ ψυχῇ μου

Μεταναστεύου ἐπὶ τὰ ὄρη ὡς στρουθίον;

₂ὅτι ἰδοὺ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἐνέτειναν τόξον,

ἡτοίμασαν βέλη εἰς φαρέτραν

τοῦ κατατοξεῦσαι ἐν σκοτομήνῃ τοὺς εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.

₃ὅτι ἃ κατηρτίσω, καθεῖλον·

ὁ δὲ δίκαιος τί ἐποίησεν;

₄κύριος ἐν ναῷ ἁγίῳ αὐτοῦ·

κύριος, ἐν οὐρανῷ ὁ θρόνος αὐτοῦ.

οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτοῦ εἰς τὸν πένητα ἀποβλέπουσιν,

τὰ βλέφαρα αὐτοῦ ἐξετάζει τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων.

₅κύριος ἐξετάζει τὸν δίκαιον καὶ τὸν ἀσεβῆ,

ὁ δὲ ἀγαπῶν ἀδικίαν μισεῖ τὴν ἑαυτοῦ ψυχήν.

₆ἐπιβρέξει ἐπὶ ἁμαρτωλοὺς παγίδας,

πῦρ καὶ θεῖον καὶ πνεῦμα καταιγίδος ἡ μερὶς τοῦ ποτηρίου αὐτῶν.

₇ὅτι δίκαιος κύριος καὶ δικαιοσύνας ἠγάπησεν,

εὐθύτητα εἶδεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ.