LIBER EZRAE IIII 10

₅Et dereliqui adhuc sermones in quibus eram et respondi cum iracundia ad eam et dixi: ₆Stulta super omnes mulieres, non vides luctum nostrum et quae nobis contigerunt? ₇Quoniam Sion mater nostra omnium in tristitia contristatur et humilitate humiliata est. Lugete validissime ₈et nunc quoniam omnes lugemus, et tristes este quoniam omnes contristati sumus. Tu autem contristaris in uno filio. ₉Interroga enim terram et dicet tibi, quoniam haec est quae debeat lugere tantorum superstes germinantium. ₁₀Et ex ipsa initio omnes nati et alii venient, et ecce paene omnes in perditionem ambulant et in exterminium fit multitudo eorum. ₁₁Et quis ergo debet lugere magis nisi haec quae tam magnam multitudinem perdidit, quam tu quae pro uno doles? Si autem dices mihi ₁₂quoniam non est similis planctus meus terrae, quoniam fructum ventris mei perdidi, quem cum maeroribus peperi et cum doloribus genui, ₁₃terra autem secundum viam terrae, abiit quae in ea multitudo praesens quomodo et venit et ego tibi dico: ₁₄Sicut tu cum dolore peperisti, sic et terra dedit fructum suum hominem ab initio ei qui fecit eam. ₁₅Nunc ergo retine apud temet ipsam dolorem tuum et fortiter fer quae tibi contigerunt casus. ₁₆Si enim iustificaveris terminum Dei, et filium tuum recipies in tempore et in mulieribus conlaudaberis. ₁₇Ingredere ergo in civitatem ad virum tuum.

Et dixit ad me: ₁₈Non faciam neque ingrediar civitatem, sed hic moriar. ₁₉Et adposui adhuc loqui ad eam et dixi: ₂₀Noli facere sermonem hunc, sed consenti persuaderi – quid enim casus Sion – et consolare propter dolorem Hierusalem. ₂₁Vides enim, quoniam sanctificatio nostra deserta effecta est et altare nostrum demolitum est et templum nostrum destructum est, ₂₂et psalterium nostrum humiliatum est et hymnus noster conticuit et exultatio nostra dissoluta est, et lumen candelabri nostri extinctum est et arca testamenti nostri direpta est et sancta nostra contaminata sunt, et nomen quod nominatum est super nos paene profanatum est, et liberi nostri contumeliam passi sunt, et sacerdotes nostri succensi sunt et Levitae nostri in captivitate abierunt, et virgines nostrae coinquinatae sunt et mulieres nostrae vim passae sunt, et iusti nostri rapti sunt et parvuli nostri proditi sunt, et iuvenes nostri servierunt et fortes nostri invalidi facti sunt. ₂₃Et quod omnium maius, signaculum Sion, quoniam resignata est de gloria sua nunc et tradita est in manibus eorum qui nos oderunt. ₂₄Tu ergo excute tuam multam tristitiam et depone abs te multitudinem dolorum, ut tibi repropitietur Fortis et requiem faciat tibi Altissimus, requietionem laborum.

₂₅Et factum est cum loquebar ad eam, et ecce facies eius fulgebat valde subito, et species coruscus fiebat visus eius, ut etiam paverem valde ad eam et cogitarem, quid esset hoc. ₂₆Et ecce subito emisit sonum vocis magnum timore plenum, ut commoveretur terra a sono. Et vidi, ₂₇et ecce amplius mulier non conparebat mihi, sed civitas aedificabatur et locus demonstrabatur de fundamentis magnis. Et timui et clamavi voce magna et dixi: ₂₈Ubi est Urihel angelus, qui a principio venit ad me? Quoniam ipse me fecit venire in multitudinem excessus mentis huius, et factus est finis meus in corruptionem et oratio mea in inproperium.

₂₉Et cum essem loquens ego haec, et ecce venit ad me angelus qui in principio venerat ad me et vidit me, ₃₀et ecce eram positus ut mortuus et intellectus meus alienatus erat, et tenuit dexteram meam et confortavit me et statuit me super pedes meos et dixit mihi: ₃₁Quid tibi est et quare conturbaris et quid conturbatum est intellectum tuum et sensus cordis tui? Et dixi: ₃₂Quoniam derelinquens dereliquisti me. Ego quidem feci secundum sermones tuos et exivi in campum, et ecce vidi et video quod non possum enarrare. Et dixit ad me: ₃₃Sta ut vir, et commonebo te. Et dixi: ₃₄Loquere, dominus meus, tantum me noli derelinquere, ut non frustra moriar, ₃₅quoniam vidi quae non sciebam, et audio quae non scio. ₃₆Aut numquid sensus meus fallitur et anima mea somniat? ₃₇Nunc ergo deprecor te, ut demonstres servo tuo de excessu hoc.

Et respondit ad me et dixit: ₃₈Audi me, et doceam te et dicam tibi de quibus times, quoniam Altissimus revelavit tibi mysteria multa. ₃₉Vidit rectam viam tuam, quoniam sine intermissione contristabaris pro populo tuo et valde lugebas propter Sion. ₄₀Hic ergo intellectus visionis: Mulier quae tibi apparuit ante paululum, ₄₁quam vidisti lugentem et inchoasti consolare eam, ₄₂nunc autem iam non speciem mulieris vides, sed apparuit tibi civitas aedificari. ₄₃Et quoniam enarrabat tibi de casu filii sui, haec absolutio est: ₄₄Haec mulier quam vidisti haec est Sion, quam nunc conspicis ut civitatem aedificatam. ₄₅Et quoniam dixit tibi, quia sterilis fuit annis triginta, propter quod erant anni saeculo tria milia, quando non erat in ea adhuc oblatio oblata. ₄₆Et factum est post annos tres, et aedificavit Salomon civitatem et obtulit oblationes. Tunc fuit quando peperit sterilis filium. ₄₇Et quod tibi dixit quoniam nutrivi eum cum labore, haec erat habitatio Hierusalem. ₄₈Et quoniam dixit tibi quod filius meus veniens in suo thalamo mortuus esset et contigisset ei casus, haec erat quae facta est ruina Hierusalem. ₄₉Et ecce vidisti similitudinem eius, quomodo filium luget, et tu inchoasti consolare eam de his quae contigerunt. Haec erant tibi aperienda.

₅₀Et nunc videns Altissimus, quoniam ex animo contristatus es et quoniam ex toto corde pateris pro ea, ostendit tibi claritatem gloriae eius et pulchritudinem decoris eius. ₅₁Propterea enim dixi tibi, ut maneres in campo, ubi domus non est aedificata. ₅₂Sciebam enim ego, quoniam Altissimus incipiebat tibi ostendere haec. ₅₃Propterea dixi tibi, ut venires in agrum, ubi non est fundamentum aedificii. ₅₄Nec enim poterat opus aedificii hominis sustinere in loco, ubi incipiebat Altissimi civitas ostendi. ₅₅Tu ergo noli timere neque expavescat cor tuum, sed ingredere et vide splendorem vel magnitudinem aedificii, quantum capax est tibi visu oculorum videre. ₅₆Et post haec audies, quantum capit auditus aurium tuarum audire. ₅₇Tu enim beatus es prae multis et vocatus es apud Altissimum sicut et pauci. ₅₈Nocte autem quae in crastinum futura est manebis hic, ₅₉et ostendet tibi Altissimus eas visiones somniorum, quae faciet Altissimus his qui inhabitant super terram a novissimis diebus.

₆₀Et dormivi illam noctem et aliam sicut dixerat mihi.