IOB 35

₁Ὑπολαβὼν δὲ Ελιους λέγει

₂Τί τοῦτο ἡγήσω ἐν κρίσει; σὺ τίς εἶ ὅτι εἶπας Δίκαιός εἰμι ἔναντι κυρίου;

₃ἢ ἐρεῖς Τί ποιήσω ἁμαρτών;

₄ἐγὼ σοὶ δώσω ἀπόκρισιν καὶ τοῖς τρισὶν φίλοις σου.

₅ἀνάβλεψον εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἰδέ, κατάμαθε δὲ νέφη ὡς ὑψηλὰ ἀπὸ σοῦ.

₆εἰ ἥμαρτες, τί πράξεις; εἰ δὲ καὶ πολλὰ ἠνόμησας, τί δύνασαι ποιῆσαι;

₇ἐπεὶ δὲ οὖν δίκαιος εἶ, τί δώσεις αὐτῷ;* ἢ τί ἐκ χειρός σου λήμψεται;

₈ἀνδρὶ τῷ ὁμοίῳ σου ἡ ἀσέβειά σου,* καὶ υἱῷ ἀνθρώπου ἡ δικαιοσύνη σου.

₉ἀπὸ πλήθους συκοφαντούμενοι κεκράξονται,* βοήσονται ἀπὸ βραχίονος πολλῶν.

₁₀καὶ οὐκ εἶπεν Ποῦ ἐστιν ὁ θεὸς ὁ ποιήσας με,‡ ὁ κατατάσσων φυλακὰς νυκτερινάς,

₁₁ὁ διορίζων με ἀπὸ τετραπόδων γῆς, ἀπὸ δὲ πετεινῶν οὐρανοῦ;

₁₂ἐκεῖ κεκράξονται, καὶ οὐ μὴ εἰσακούσῃ‡ καὶ ἀπὸ ὕβρεως πονηρῶν.

₁₃ἄτοπα γὰρ οὐ βούλεται ὁ κύριος ἰδεῖν· αὐτὸς γὰρ ὁ παντοκράτωρ ὁρατής ἐστιν

₁₄τῶν συντελούντων τὰ ἄνομα καὶ σώσει με. κρίθητι δὲ ἐναντίον αὐτοῦ, εἰ δύνασαι αἰνέσαι αὐτόν, ὡς ἔστιν.

₁₅καὶ νῦν, ὅτι οὐκ ἔστιν ἐπισκεπτόμενος, ὀργὴν αὐτοῦ* καὶ οὐκ ἔγνω παραπτώματι σφόδρα·

₁₆καὶ Ιωβ ματαίως ἀνοίγει τὸ στόμα αὐτοῦ,* ἐν ἀγνωσίᾳ ῥήματα βαρύνει.‡