LIBER SAPIENTIAE 9

₁Deus parentum et Domine

misericordiae tuae

qui fecisti omnia verbo tuo

₂et sapientia tua constituisti hominem

ut dominetur creaturae quae a te facta est

₃ut disponat orbem terrarum in aequitate et iustitia

et in directione cordis iudicium iudicet

₄da mihi sedium tuarum adsistricem sapientiam

et noli me reprobare a pueris tuis

₅quoniam ego servus tuus et filius ancillae tuae sum

homo infirmus et exigui temporis

et minor ad intellectum iudicii et legum

₆et si quis erit consummatus inter filios hominum

si afuerit ab illo sapientia tua in nihilum

conputabitur

₇tu me elegisti regem populo tuo

et iudicem filiorum tuorum et filiarum

₈dixisti aedificare templum in

monte sancto tuo

et in civitate habitationis tuae aram

similitudinem tabernaculi sancti tui quod praeparasti ab initio

₉et tecum sapientia quae novit opera tua

quae et adfuit tunc cum orbem terrarum faceres

et sciebat quid placitum esset oculis tuis

et quid directum in praeceptis tuis

₁₀mitte illam de sanctis caelis tuis

et mitte illam a sede magnitudinis

tuae

ut mecum sit et mecum laboret

et sciam quid acceptum sit apud te

₁₁scit enim illa omnia et intellegit

et deducet me in operibus meis sobrie

et custodiet me in sua potentia

₁₂et erunt accepta opera mea

et disponam populum tuum iuste et ero dignus sedium patris mei

₁₃quis enim hominum poterit scire consilium Dei

aut quis poterit cogitare quid velit Dominus

₁₄cogitationes enim mortalium timidae

et incertae providentiae nostrae

₁₅corpus enim quod corrumpitur adgravat animam

et deprimit terrena inhabitatio sensum multa cogitantem

₁₆et difficile aestimamus quae in terra sunt

et quae in prospectu sunt invenimus cum labore

quae in caelis sunt autem quis investigavit

₁₇sensum autem tuum quis scivit

nisi tu dederis sapientiam

et miseris sanctum spiritum tuum de altissimis

₁₈et sic correctae sunt semitae eorum qui in terris

sunt

et quae tibi placent didicerunt homines

₁₉et per sapientiam sanati sunt