LIBER TOBIAE 2

₁post haec vero cum esset dies festus Domini

et factum esset prandium bonum in domo Tobis

₂dixit filio suo vade

et adduc aliquos ex tribu nostra timentes Deum

et epulentur nobiscum

₃cumque abisset reversus nuntiat

unum ex filiis Israhel iugulatum iacere in platea

statimque exiliens de accubitu suo

relinquens prandium ieiunus pervenit ad corpus

₄tollensque illud portavit ad domum suam occulte

ut dum sol occubuisset caute sepeliret eum

₅cumque occultasset corpus

manducavit panem cum luctu et tremore

₆memorans illum sermonem

quem dixit Dominus per Amos prophetam

dies festi vestri convertentur in lamentationem et luctum

₇cum vero sol occubuisset abiit et sepelivit eum

₈arguebant autem illum omnes proximi sui dicentes

iam huius rei causa interfici iussus es

et vix effugisti mortis imperium

et iterum sepelis mortuos

₉sed Tobias plus timens Deum quam regem

rapiebat corpora occisorum et occultabat in domo sua

et mediis noctibus sepeliebat ea

₁₀contigit autem ut quadam die fatigatus a sepultura

veniens domum iactasset se iuxta parietem

et obdormisset

₁₁ex nido hirundinum dormienti illi calida stercora insiderent

super oculos eius

fieretque caecus

₁₂hanc autem temptationem ideo permisit Dominus evenire illi

ut posteris daretur exemplum patientiae eius sicut et sancti Iob

₁₃nam cum ab infantia sua semper Deum timuerit

et mandata eius custodierit

non est contristatus contra Deum quod plaga caecitatis evenerit ei

₁₄sed inmobilis in Dei timore permansit

agens gratias Deo omnibus diebus vitae suae

₁₅nam sicut beato Iob insultabant reges

ita isti parentes et cognati eius

et inridebant vitam eius dicentes

₁₆ubi est spes tua pro qua elemosynas et sepulturas faciebas

₁₇Tobias vero increpabat eos dicens nolite ita loqui

₁₈quoniam filii sanctorum sumus et vitam illam expectamus

quam Deus daturus est his qui fidem suam numquam mutant ab eo

₁₉Anna vero uxor eius ibat ad textrinum opus cotidie

et de labore manuum suarum victum quem consequi poterat deferebat

₂₀unde factum est ut hedum caprarum accipiens detulisset domi

₂₁cuius cum vocem balantis vir eius audisset dixit

videte ne forte furtivus sit reddite eum dominis suis

quia non licet nobis ex furto aliquid aut edere aut contingere

₂₂ad haec uxor eius irata respondit

manifeste vana facta est spes tua

et elemosynae tuae modo paruerunt

₂₃atque his et aliis huiusmodi verbis exprobrabat ei