LIBER ECCLESIASTES 9

₁omnia haec tractavi in corde meo ut curiose intellegerem

sunt iusti atque sapientes et opera eorum in manu Dei

et tamen nescit homo utrum amore an odio dignus sit

₂sed omnia in futuro servantur incerta

eo quod universa aeque eveniant

iusto et impio bono et malo mundo et inmundo

immolanti victimas et sacrificia contemnenti

sicut bonus sic et peccator

ut periurus ita et ille qui verum deierat

₃hoc est pessimum inter omnia quae sub sole fiunt

quia eadem cunctis eveniunt

unde et corda filiorum hominum implentur malitia et contemptu

in vita sua

et post haec ad inferos deducentur

₄nemo est qui semper vivat et qui huius rei habeat fiduciam

melior est canis vivens leone mortuo

₅viventes enim sciunt se esse morituros

mortui vero nihil noverunt amplius

nec habent ultra mercedem

quia oblivioni tradita est memoria eorum

₆amor quoque et odium et invidia simul perierunt

nec habent partem in hoc saeculo et in opere quod sub sole geritur

₇vade ergo et comede in laetitia panem tuum

et bibe cum gaudio vinum tuum quia Deo placent opera tua

₈omni tempore sint vestimenta tua candida

et oleum de capite tuo non deficiat

₉perfruere vita cum uxore quam diligis

cunctis diebus vitae instabilitatis

tuae

qui dati sunt tibi sub sole omni tempore vanitatis tuae

haec est enim pars in vita

et in labore tuo quod laboras sub sole

₁₀quodcumque potest manus tua facere instanter operare

quia nec opus nec ratio nec scientia nec sapientia

erunt apud inferos quo tu properas

₁₁verti me alio

vidique sub sole nec velocium esse cursum

nec fortium bellum nec sapientium panem

nec doctorum divitias nec artificum gratiam

sed tempus casumque in omnibus

₁₂nescit homo finem suum

sed sicut pisces capiuntur hamo

et sicut aves conprehenduntur laqueo

sic capiuntur homines tempore malo

cum eis extemplo supervenerit

₁₃hanc quoque vidi sub sole sapientiam et probavi

maximam

₁₄civitas parva et pauci in ea viri

venit contra eam rex magnus et vallavit eam

extruxitque munitiones per gyrum et perfecta est obsidio

₁₅inventusque in ea vir pauper et sapiens

liberavit urbem per sapientiam suam

et nullus deinceps recordatus est hominis illius pauperis

₁₆et dicebam ego meliorem esse sapientiam fortitudine

quomodo ergo sapientia pauperis contempta est

et verba eius non sunt audita

₁₇verba sapientium audiuntur in silentio

plus quam clamor principis inter stultos

₁₈melior est sapientia quam arma bellica

et qui in uno peccaverit multa bona perdet