LIBER ECCLESIASTES 12

₁memento creatoris tui in diebus iuventutis tuae

antequam veniat tempus adflictionis

et adpropinquent anni de quibus dicas non mihi placent

₂antequam tenebrescat sol et lumen et luna et stellae

et revertantur nubes post pluviam

₃quando commovebuntur custodes domus

et nutabuntur viri fortissimi

et otiosae erunt molentes inminuto numero

et tenebrescent videntes per foramina

₄et claudent ostia in platea in humilitate vocis molentis

et consurgent ad vocem volucris

et obsurdescent omnes filiae carminis

₅excelsa quoque timebunt et formidabunt in via

florebit amigdalum inpinguabitur lucusta

et dissipabitur capparis

quoniam ibit homo in domum aeternitatis suae

et circumibunt in platea plangentes

₆antequam rumpatur funis argenteus

et recurrat vitta aurea

et conteratur hydria super fontem

et confringatur rota super cisternam

₇et revertatur pulvis in terram suam unde erat

et spiritus redeat ad Deum qui dedit illum

₈vanitas vanitatum dixit Ecclesiastes

omnia vanitas

₉cumque esset sapientissimus Ecclesiastes docuit populum

et enarravit quae fecerit

et investigans conposuit parabolas multas

₁₀quaesivit verba utilia

et conscripsit sermones rectissimos ac veritate plenos

₁₁verba sapientium sicut stimuli et quasi clavi in altum defixi

quae per magistrorum concilium data sunt a pastore uno

₁₂his amplius fili mi ne requiras

faciendi plures libros nullus est finis

frequensque meditatio carnis adflictio est

₁₃finem loquendi omnes pariter audiamus

Deum time et mandata eius observa

hoc est enim omnis homo

₁₄et cuncta quae fiunt adducet Deus in iudicium

pro omni errato

sive bonum sive malum sit